Inbraak..

Woensdag 2 april:
De eerste nacht heb ik opzich redelijk geslapen, ik heb wel een redelijk dun matras, dus ik voel de plank die onder mijn matras ligt wel heel goed.
We gingen rond half 8 op, en toen ben ik met Naomi ontbijt gaan halen in de kantine. Ze hadden geen brood meer, dus we hebben eieren gekocht. Deze hebben we gekookt en gegeten.
We wilden deze dag boodschappen te doen, maar hier in Njinikom is niet veel te koop, qua grote boodschappen.
Ik ben met Amber naar Bamenda gegaan. We hebben Truus gebeld of zij mee wilde gaan omdat het de eerste keer was en toch nog best wel nieuw.. Truus wilde wel mee, maar had wel om 3 uur een afspraak. Dat kwam goed uit want wij hadden ook om drie uur een afspraak met een vrouw voor de stages. We hebben hier in het ziekenhuis gevraagd voor een taxi. Ze had een taxi gebeld, maar die zou er pas om half 12 zijn. Dit vonden we best wel lang duren, want het was op dat moment ongeveer kwart voor 11. Een andere man heeft ons naar het ‘centrum’ van Njinikom gebracht. Deze heeft een paar winkels. Hier hebben we een taxi naar Bamenda genomen. We hebben Truus en Michel opgehaald bij het CBC. We zijn naar de supermarkt gereden met dezelfde taxi. We hebben boodschappen gedaan in een soort Europese supermarkt en wat groente en fruit gehaald op de markt. De taxi heeft op ons gewacht. We waren rond half 1 in Bamenda en gingen rond kwart over 1 weer terug richting Njinikom. Het heeft deze weg naar huis, enorm hard geregend en geonweerd. Je kon bijna de weg niet meer zien omdat de ramen zo beslagen werden door de hitte die van buiten kwam.
We hebben de boodschappen uitgepakt, want om 3 uur zou er een Sister Oliv komen om afspraken te maken over de stages. Zij kwam niet opdagen en we hebben heel lang zitten wachten. Ook is de stroom een paar keer uitgevallen. Toen we even buiten stonden voor de wifi, en toen kwam er een beveiliger naar ons toe om te zeggen dat we morgenochtend om 7 uur bij Sister Oliv moeten zijn om dan de afspraken over stages te regelen.
Ik zat er vandaag ook wel weer redelijk doorheen en heb huilend papa opgebeld, ik wilde zo graag naar huis en was het echt zat met alles en iedereen. Al die onzekerheid en spanningen die hier zijn, ik kan het niet goed hebben.
We hebben met de groep een gesprek gehad over hoe het komt dat sommige zich niet zo lekker voelen en hoe de spanningen komen. Het was een goed gesprek en het is opgelost.
Deze avond heb ik met papa en mama geskyped en dat was heel fijn. Ik mis ze echt heel erg en ik denk elke dag aan thuis. Ook huil ik bijna elke dag wel om de heimwee. Ik had van te voren nooit gedacht dat ik het zo moeilijk zou krijgen met de heimwee..

Ik heb met papa afgesproken om elke avond even te skypen of te bellen, net zo lang totdat ik zeg dat het beter gaat en het niet meer hoeft.
Ik heb dus wel zware dagen hier, maar ik heb een afspraak met mezelf gemaakt dat ik het zo lang mogelijk ga proberen om hier te blijven!

Ik hoop jullie snel weer op de hoogte te kunnen brengen over hoe het met mij gaat en hoe het hier gaat. Ook hoop ik jullie snel dingen te laten weten over de stage!


Donderdag 3 april:
Vanochtend werd ik wakker met veel heimwee. We hebben met de groep afgesproken om zo weinig mogelijk te zeggen als je naar huis wil. Dit heb ik dus ook niet gedaan. Wel heb ik stilletjes een paar traantjes gelaten. Als ik mijn ochtend al zo zwaar begin, krijg ik een lange moeilijke dag.. Maar ik moet proberen mijn gedachten te laten veranderen. Mijn gevoel is nu sterker om naar huis te gaan en moeten dan de zin om hier te blijven. Maar dit moet ik proberen te veranderen.
We moesten vanochtend om 7 uur bij Sister Oliv zijn voor afspraken over stage te maken. Omdat wij op een school stage lopen, moeten we vanmiddag 2 uur bij de school zijn om met iemand van de school afspraken te maken. We weten sowieso dat we het weekend vrij zijn en de vrijdag waarschijnlijk ook. Ze zijn hier heel makkelijk met vrij zijn etc. We moeten als het goed is tussen 7 en 8 beginnen en dan tot ongeveer 2 uur. Dus dat is wel te doen in de warmte!
Vandaag is ook de trouwdag van papa en mama, ik vind het heel jammer dat ik hier niet bij kan zijn, zeker omdat ik al best wel heimwee heb..
Ook heb ik vandaag wel wat buikpijn, ik hoop dat ik niet heel erg ziek word!
Om 2 uur hadden we een afspraak op de school waar we stage gaan lopen, om afspraken te maken wat we kunnen gaan doen en de werktijden..
We hebben gesproken met een man en hebben afspraken gemaakt. De kinderen hebben nu twee weken vakantie, en in die vakantie is er maar 1 klas. In die klas gaan wij stage lopen. We mochten zelf beslissen welke dagen we wilden lopen en welke tijden. We hebben gekozen voor maandag en woensdag 11:00-17:00 en dinsdag en donderdag 07:00-14:00.
We hebben ook kennis gemaakt met de klas die we de eerste twee weken zouden krijgen. Na deze twee weken komen we in verschillende klassen. Dus we gaan na deze twee weken nog zes weken wisselen van groep! Heel leuk, want de kinderen zijn echt super spontaan en leuk!
Verder hebben we vandaag de was gedaan en wat af gewassen. We hebben afspraken met elkaar gemaakt. We willen de laatste week nog een paar dagen in Bamenda verblijven, en donderdag voor vertrek naar Douala, daar slapen we dan een nacht en hebben we de hele vrijdag in Douala om te relaxen.. Hier moeten we nog mails over sturen naar de betreffende personen..
Vrijdag 4 april:
We zijn vandaag een week in Kameroen en 4 dagen in Njinikom. Het was allemaal heel erg wennen, maar ik wen beetje bij beetje meer.
We hadden afgesproken om vandaag om 07:30 op stage te zijn om wat kennis te maken met de kinderen en wat leuke spelletjes met hen te spelen. Rond kwart voor 7 kwam Amber de kamer ingescheurd roepend dat er was ingebroken in ons huis.. Ik zat gelijk recht op in mijn bed en ik ben er gelijk uitgegaan. In mijn pyjama ben ik naar de huiskamer gelopen en ja hoor.. heel de deur was kapot gemaakt en er was ingebroken. Mijn portemonnee had ik op tafel laten liggen (want ja, de mensen hier zijn zo vriendelijk en dat verwacht je niet) en AL mijn Kameroense geld was uit mijn portemonnee. Dit was ongeveer 150 euro.. Gelukkig zaten mijn pasjes nog wel erin! Ook is er van mij 1 paar slippers gestolen. Verder is de iPod van Anouk gestolen, een mobiel van Naomi en nog een aantal slippers.
Ik was eventjes in paniek, maar dit was gelukkig snel over. Ik heb wel huilend papa opgebeld, want je schrikt en je voelt je niet meer veilig in je eigen ‘huis’. Wij lagen te slapen en er zijn gewoon wildvreemde mensen in je huis gekomen.
Amber die was in midden in de nacht wel wakker geworden omdat ze wat geluid had gehoord. Maar ze was bang, en durfde geen actie te ondernemen. Logisch, zou ik ook niet durven en ik vind het dapper van haar hoe zij gehandeld heeft in deze situatie!
Toen ik papa had gebeld en verder had ook iedereen zijn ouders op de hoogte gesteld, heeft Anouk Truus gebeld en ik heb Michel gebeld. Michel schrok er wel een beetje van en zou samen met Mr. Jude langskomen bij ons in Njinikom. Heel fijn dat er toch nog een begeleider uit Nederland in Kameroen is als zoiets gebeurt! Rond half 12 zou Michel komen met Mr. Jude.
Mr. Jude had al van alles geregeld aan de telefoon onderweg naar ons. Hij had geregeld dat we een ijzeren deur krijgen i.p.v. een houten deur en dat we elke avond en nacht beveiliging bij ons huis krijgen. Dit geeft wel een extra fijn gevoel dat er iemand zo veel voor je doet, terwijl je diegene eigenlijk helemaal niet zo heel goed kent. En het geeft natuurlijk ook een veilig gevoel als er een beveiliger rondom je huis is als jij slaapt. Maar toch is het wel eng, je probeert zo veel mogelijk mensen te vertrouwen, maar het is toch lastig..
Amber en Naomi zijn gelijk naar McDonald gelopen om het te melden dat er bij ons was ingebroken.. Hij kwam gelijk naar ons huis met zijn iPad en heeft foto’s van alles gemaakt wat gestolen is en heeft alles opgeschreven. Binnen de kortste tijd, zijn er enorm veel mensen van het ziekenhuis bij ons langsgekomen om te vragen wat er gebeurt was. Iedereen had zo veel medeleven en ‘they were feeling sorry’. Zo besef je wel dat er veel mensen hier in de buurt zijn die het beste met je voor hebben en dat ze je willen helpen. Ook is er een meneer geweest om de deur op te meten voor de nieuwe ijzeren deur.
Toen Michel er rond half 12 was met Mr. Jude, gingen ze rond kijken en ze waren geschrokken.. Mr. Jude is zo’n lieve man, en regelt zo veel voor ons. Hij had al zijn afspraken van vandaag afgezegd om ons te kunnen helpen! (Ik ga hem echt wat geven als we hier weg gaan om het te bedanken). Ook kunnen we hem altijd bellen als er iets is, en hij komt gelijk naar ons toe!
Er was een medestudent in paniek, en Michel heeft haar uiteindelijk ook rustig gekregen, wat ons niet was gelukt..
Toen Michel en Mr. Jude weggingen hebben we wat gegeten. Boterham met ei. Heerlijk!!
De meeste waren redelijk rustig gebleven onder de situatie, en ik ben best trots op mezelf dat ik dat ook gebleven ben! Dat had ik nooit verwacht.
De rest van de middag hebben we veel dingen geregeld. We hebben al onze nummers opgeschreven, we hebben nummers van McDonald gevraagd, van de security en van een aantal zusters. Voor als er iets gebeurt, dan kunnen we hen meteen bellen en dan komen ze er aan! We hebben onze paspoorten allemaal aan de zusters gegeven en zij hebben deze in een kluis gedaan. We hebben wel een kopie gekregen van het paspoort en de visum, voor als we een keer een dag weg willen..
De zusters van het ziekenhuis hadden aangegeven dat we niet meer zelf een taxi mogen regelen, maar als we ergens heen willen, dat we het aan het moeten komen vertellen en dan regelen zij een taxi voor ons (toch nog die luxe  )
De rest van de middag hebben ik ook nog contact gehad met Michel over de daders; hier volgen de berichtjes die zijn gestuurd:

Michel: Dewi net gehoord dat ze weten wie het zijn. Ze zijn ze nu aan het zoeken, verwachte straf 5 jaar cel.
Dewi: Super om te horen! Hopelijk vinden ze ze! Hoe oud zijn ze ongeveer? Is er een kans dat ze onze spullen nog hebben?
Michel: Dat weet ik niet. McDonald zal jullie op de hoogte houden.
Dewi: Super! Bedankt voor het bericht. Goede reis terug.
Michel: Ben nu mee op dievenjacht in een dorpje in de buurt. Zelfs de burgemeester zoekt mee. Ze weten precies wie het is nu. Hij heeft een gsm proberen te verkopen en is aan het showen geweest hoeveel geld hij heeft. Beetje dom lijkt mij.
Dewi: Dat is inderdaad een beetje dom. Succes met zoeken en als je het zou willen laten weten zou fijn zijn!
Michel: Ze zijn verder gevlucht naar Bamenda. Jude heeft de politie geïnformeerd en in Bamenda gaan ze verder zoeken. Uiteindelijk gaan ze dus wel gepakt worden ze weten naam, familie etc. Hopen dat er nog iets terug komt van jullie spullen. Het hele dorp is voor jullie op zoeken ze vinden het een grote schande.
Dewi: Echt super lief van iedereen! Zouden de daders het doorhebben dat er iemand achter hun aan zit? Ik hoop ook dat er nog iets terug komt! Dankjewel voor alles! En Jude ook!

Dit waren de berichtjes die Michel naar mij heeft gestuurd en ik naar Michel. De daders worden dus sowieso gepakt en iedereen in de dorpen in omgeving leven met ons mee! Super lief om te horen en merken!

Rond 4 uur kwamen er andere meiden van Hogeschool Rotterdam, zij komen hier 3 maanden stage lopen. Zij blijven dit weekend bij ons in het huisje en gaan daarna naar een ander verblijf.
De meiden die in Bafut zitten, zijn morgenochtend rond 8 uur bij ons! Zij hebben het daar niet naar hun zin en wilde heel graag naar ons komen. Ook dit heeft Mr. Jude geregeld!!!

We hebben vanavond nasi gegeten. Ik maar een beetje want ik hou daar niet zo van.. Ik heb ook nog een beetje soep op.

Ook heb ik vanmiddag nog even met papa op FaceTime gezeten en vanavond met mama op skype gesproken. Heel fijn dat dat hier kan en dat ik ze elke dag even kan zien/spreken!

Ik hoop dat mijn volgende blog heel positief is! Ik laat snel wat weten!!

Heel veel liefs en groetjes uit Kameroen!