De tijd vliegt
Door: Dewi
01 Mei 2014 | Kameroen, Njinikom
Deze dagen stonden weer voor stage. Derde week stage alweer. Het gaat ongelofelijk snel. We begonnen maandag bij de kleuters. Heftig. Dit was ook de eerste dag die we mee maakte dat de hele school aanwezig was. De kleuters zijn boven op het terrein en de rest van de groepen verzamelen ’s ochtends beneden. De kinderen die te laat waren, moesten in een rij gaan staan, en zodra de andere leerlingen naar hun lokaal gingen, werden de kinderen die te laat waren geslagen. Ik weet niet precies met wat ze geslagen werden, maar het leek op een soort plastic buis. Wij stonden boven met de kleuters, en we hoorden gewoon de slagen die beneden gegeven werden, dus dat is best wel hard, want er zit zo’n 30 à 40 meter tussen.
Toen de kleuters naar binnen gingen, kwamen wij erachter dat onze juf (non) er nog niet was. Dus er werd tegen Emily en mij gezegd dat wij maar even wat met de leerlingen moesten gaan doen. Leuk, op zo’n eerste dag. Je kent de kinderen niet en dan word je even voor het blok gezet. We hebben ook niet veel gedaan want we dachten; bekijk het maar. Je kunt het niet maken om ons gelijk de eerste dag, zonder voorbereidingen, voor een onbekende klas te zetten. En de kinderen luisterden voor geen meter. Op een gegeven moment is Emily een andere juf gaan halen om te zeggen dat het niet werkte en dat de leerlingen echt niet naar ons wilden luisteren. Die juf gaf ieder kind een klap. Met twee stukjes uit een rieten bezem. Nadat dat gebeurt was, kwam de non al snel en begon zij met de dag. Deze dag hebben we verder gekeken hoe alles ging en dinsdag hebben we een liedje aangeleerd aan de leerlingen (hoofd, schouders, knie en teen in het Engels). De kinderen vonden het super leuk. Er was in de kleuterklassen niet zo veel te doen. Ik was vrij gewend in klas 6, met lesjes geven en af en toe wachten tot je weer een sport activiteit of een andere activiteit of les kunt geven. Bij de kleuters was het vooral nog meer afwachten. De juffen verwachtten dat wij de eerste week al veel gingen doen, terwijl wij dachten dat we deze week vooral zouden observeren, en af en toe een kleine activiteit konden doen. Maar de kinderen zijn heel anders dan in klas 6, wat logisch is, want het zijn kleuters. Ze zijn baldadig en agressief. Ze slaan elkaar heel erg hard en geven soms mij ook een tik. Ik vind het dan best wel eng om een kleine tik terug te geven omdat ik dat vanuit Nederland natuurlijk helemaal niet gewend ben. Ik heb het misschien 1 of 2 keer gedaan.
Als je aan komt lopen op school, dan komen alle kleuters naar je toegerend en pakken ze je hand vast. Ze willen dan graag dat je met hen mee loopt naar de rij. Super schattig! Maar als ze in de klas zijn, zijn het echt kleine donderstenen. Maar ik heb ook zeker leuke en super schattige momenten met de leerlingen!
Woensdag hebben we een kleine rekenactiviteit met de leerlingen gedaan en verder vooral gespeeld.
De dagen bij de kleuters zijn van 07:30 – 12:30. Dus dat is niet zo heel lang. Als we willen, mogen we bij de andere klassen nog activiteiten doen.
Donderdag zijn Emily en ik thuis gebleven om aan school te werken. Ik heb toch nog best wel wat te doen, meer dan ik had verwacht. Dus ik wil zo veel mogelijk aan school werken, maar met 8 meiden, gaat dat niet altijd even makkelijk. Er is genoeg afleiding om je van je schoolwerk af te houden…
Vrijdag 25 april:
Vandaag ben ik met Naomi H, Amber en Jacoline naar Bamenda geweest om boodschappen te doen. We hadden rond 9 uur de taxi richting Bamenda. Andre (begeleider van school) reed ook mee. Want hij had ook wat afspraken in Bamenda. We hebben eerst Basil opgehaald bij het CBC Resthouse waar we de eerste paar dagen hebben overnacht. Basil zou met ons mee gaan naar de markt om stof te kopen en fruit. Omdat wij met stof nog niet zo bekend zijn met wat redelijke prijzen zijn, hadden we hem meegevraagd en hij wilde graag mee.
Toen we Basil hadden opgehaald zijn we met de taxi naar de markt gegaan. Eerst hebben we geld gepind, wat ik hard nodig had, want ik had bijna niets meer. Toen we bij de bank stonden, kwam er opeens een vrouw het hokje waar de pinautomaat was instappen. Omdat wij voor iedereen moesten pinnen, en dus best veel geld bij ons hadden, vroeg Naomi H aan die vrouw of ze alsjeblieft even buiten kon gaan staan omdat we veel geld hadden. Mompelend ging die vrouw naar buiten. Toen we voor iedereen geld hadden gepind en weer buiten kwamen zei die vrouw boos tegen mij dat ik wel bedankt mocht zeggen omdat ze buiten ging staan voor ons. Iets wat we allang hadden gedaan, maar ach. Nog maar een keer bedankt gezegd. Toen zijn we nog even in het boekwinkeltje wezen kijken. Waar ze nog best veel hadden. Printers, inkt, papier, pennen, schriften, potloden etc. Dus als we wat nodig hebben voor school ofzo, kunnen we dat daar halen. Ideaal. We hebben daar niets gekocht, omdat we dachten dat we dat beter aan het einde konden doen, omdat de taxi al naar de supermarkt was gereden.
Hierna zijn we naar de markt gelopen. Ik heb op de markt een paar All Stars gekocht. Donkerblauwe lage. Ondertussen hebben we nog gekeken naar korte voetbalbroekjes, we werden van alle kanten ‘aangevallen’ met voetbalbroekjes. Uiteindelijk een voetbalbroekje gevonden en wij zijn stof voor jurken gaan kopen. Na lang alle stoffen bekijken en zoeken heb ik een leuke stof gevonden! Hoe de jurk eruit komt te zien en welke stof ik heb uitgekozen houd ik nog even geheim. Dat zien jullie in Nederland !
Na de markt, stof, een paar All stars en slippers rijker, zijn we naar de supermarkt gegaan en hebben we boodschappen gedaan. Mamma mia, we hebben er lang over gedaan en we waren meer geld kwijt dan verwacht.. Maar, we hebben nu goed ingeslagen en het meeste op voorraad! We waren rond 5 uur, half 6 weer terug bij het huisje en toen gingen we al snel eten. ’s Avonds heb ik geskyped met papa en mama en met de jeugd. Leuk om iedereen weer even te zien!
Zaterdag 26 april:
Vandaag is het koningsdag in Nederland. Maar nee, dat hebben ze niet in Kameroen. Dus we moeten er een eigen koningsdag van maken. Ik ben vandaag met Jacoline, Naomi H en Amber naar de winkels gelopen om onze jurk te laten maken en nog wat kleine boodschapjes te doen. Toen we weer in het huis waren, was Naomi B er met haar moeder. Haar moeder is hier om een rondreis te maken, en kwam een paar dagen hier in de buurt zodat Naomi bij haar kon zijn. Het was af en toe wel even slikken als ik Naomi met haar moeder zag. Dan zou je toch wel heel graag willen dat je eigen ouders ook even bij je zijn. Naomi haar moeder en vriend hadden heerlijk gekookt en na het avondeten gingen ze weer naar hun eigen verblijf in Bélo. ’s Avonds kwam Naomi H op het idee om verstoppertje te gaan spelen. Omdat het hier super donker is en je geen hand voor ogen ziet als de lichten uit zijn. We hebben een paar keer verstoppertje gespeeld, maar het was best wel eng helemaal in het donker. Maar het was super grappig haha! Na het verstoppertje hebben we nog een klein spelletje gespeeld en zijn we gaan slapen.
Zondag 27 april:
Vanochtend konden we lekker uitslapen (voor zover dat lukt…). We waren er allemaal rond 8 uur half 9 uit en toen hebben we ontbeten. We werden rond half 11/11 uur verwacht bij Hans. Een jongen(man) die we hier in de kerk hebben ontmoet. Hij ging met ons mee naar Boyo Hill. Op de motor… Boyo Hill is een hele hoge berg met bovenop een kruis. Super mooi. Toen we onderweg waren, dacht ik dat het een half uurtje lopen was naar boven. Maar niets was minder waar. Het was zeker 2,5 uur lopen heen en terug. En het leek véél langer!! Ik was moe, mijn benen werden zwaar en ik werd duizelig. Ik vond het heel erg hoog en stijl om te lopen. Ik wilde op een gegeven moment ook niet meer verder naar boven, maar de andere meiden hebben mij erdoorheen gesleept door me moed in te spreken. Pauze nemen wanneer ik dat wilde (en ik pauze nemen wanneer anderen dat wilden) en gewoon rustig aan doen. Ik heb het gehaald tot bovenaan bij het kruis. En wat ben ik trots op mezelf. Je had hele smalle wandelpaadjes het laatste stuk. Je kon je voeten voor elkaar zetten, maar als je ze naast elkaar wilde zetten werd het al lastig. Naast het ‘wandelpaadje’ was misschien nog 20 cm grond, en daarna liep het stijl naar beneden, dus als je zou vallen, zou je wel een beetje een probleem hebben.. Maaaar.. er is gelukkig niemand gevallen en we zijn allemaal heelhuids (hooguit een paar keer gevallen omdat het zo glad is, maar niet helemaal naar beneden) naar boven en beneden gekomen. Toen we bovenop de berg bij het kruis stonden begon het te onweren. En aangezien wij een van de hoogste punten waren op dat moment, moesten we best wel snel weer weg. Ook leek het erop dat het heel snel ging regenen.
Onderweg naar beneden werd het op een gegeven moment super mistig, en kon je nog maar net degene zien die voor je liepen, maar daar bleef het ook bij. De mist trok gelukkig wel redelijk snel weg, en het ging niet heel hard regenen. We waren voor mijn gevoel sneller beneden als boven. Wat logisch is eigenlijk, maar ik was het echt zat, dus ik had verwacht dat dat voor mijn gevoel langer zou duren. Toen we op de motor terug naar huis gingen, ging het harder regenen. Maar het interesseerde me niet zoveel, want ik was super trots op mezelf dat ik het tot het kruis had gered en dat ik het heb volgehouden.
We waren weer redelijk op tijd terug, wat ik niet had verwacht. Ik had verwacht dat het half 5 ofzo was toen we thuis kwamen, maar het was 2 uur/half 3. Toen we thuis kwamen, stonden Amber en Emily voor de deur te wachten, zij waren eerder naar huis gegaan omdat Amber niet lekker was en Emily het niet trok om verder om hoog te gaan. Bij hen stond een lerares van school met haar kindje. Super schattig en leuk dat ze even langs kwamen. Maar op dat moment zat ik er ook weer niet heel erg op te wachten, want ik was gesloopt. Toch maar een eitje voor haar en de rest gebakken en lekker gegeten. Ze is nog even blijven zitten en ging rond half 4 (denk ik) naar huis. ’s Middags hebben we lekker rustig aan gedaan, nog wat dingen voorbereid voor de volgende stage dag en ’s avonds zijn we vroeg naar bed gegaan want de volgende dag hadden we weer een leuke stagedag voor de boeg; Dutch Day op stage.
Maandag 28 april:
Vandaag was het Dutch Day op stage. Een Hollandse dag met allerlei spelletjes. Spijkerpoepen, snoephappen, schminken, stoelendans en flessenvoetbal. Ook zijn we met alle klassen op de foto geweest. De kinderen waren echt super enthousiast en de leerkrachten ook. Het was ook typisch Hollands weer; regen. Niet heel hard, maar van die vieze regen. Maar ach, we hadden een overdekt grote ‘zaal’. We hadden alle spelletje verdeeld en tweetallen gemaakt. Naomi B, Tara, Naomi H en Jacoline hielpen ook mee. Ook hielpen Britt en Eline (twee andere studenten verpleegkunde uit Nederland) mee. Het was best een lange dag van half 8 tot half 5. Maarja, heb ik in ieder geval wat extra stage uren. Haha. Toen we thuis waren, hebben we een ei gebakken (ik kom hier geen eieren tekort hoor!! ).’s Avonds heb ik heerlijke spaghetti carbonara gemaakt. Iedereen vond het gelukkig lekker en ik had ook mijn buik vol. Héérlijk!. We waren allemaal moe, dus we zijn ook weer redelijk vroeg naar bed gegaan.
Dinsdag 29 april:
Vandaag weer een dagje stage bij de kleuters. We hebben ook niet zo veel gedaan. Alleen wat liedjes gezongen en gespeeld met de kinderen. Niet de hele dag, want ze zouden vandaag onze deur komen maken… lekker Afrikaans, we waren rond 12 uur thuis, en ze waren nog niet eens begonnen. Ze zijn het huis naast ons aan het verbouwen, en dat gaat blijkbaar voor onze deuren. Want daar zijn ze vooral mee bezig geweest. Ze hebben alleen onze deur eruit gehaald. Ook zouden ze de deur van Tara en Jacoline vervangen dus die deur hadden ze er ook alvast uitgehaald. Ik had verwacht dat ze gelijk de nieuwe deuren er wel in zouden zetten, maar nee. Dat komen ze morgen doen, zei de zuster… De zuster vond het ook niet zo heel erg leuk, want we moesten nu dus slapen zonder deur in de slaapkamer. Tara en Jacoline hebben een kamer waar je door het huis niet in komt, dus je moet eerst over de binnenplaats. Zij moesten hun spullen alvast uit hun kamer halen en sowieso bij iemand in de kamer slapen of in de woonkamer. Tegen de avond kwamen Emily en ik er pas achter dat wij ook geen deur in de kamer zouden krijgen, dus wij moesten ook ergens anders slapen. Best eng, want eigenlijk liggen al je spullen in je kamer. Alle waardevolle spullen in een koffer gedaan en op een andere kamer neergezet. Besloten dat we met zijn vieren (Tara, Jacoline, Emily en ik) in de woonkamer gaan slapen. ’s Avonds, na het eten heb ik nog even met thuis geskyped en daarna heb ik met Tara popcorn gemaakt en met Naomi H nog een serie gekeken. Hierna hebben we de matrassen in de woonkamer gelegd, en zijn we gaan slapen…
Woensdag 30 april:
Vandaag is mama jarig. Ik baal ervan dat ik er niet bij kan zijn en dat ik haar niet even een knuffel en een verjaardag kus kan geven. Wel had ik van te voren al een kaartje opgestuurd zodat ze toch iets had.
Ik had ook niet goed geslapen, omdat je toch in je hoofd hebt dat je geen deur in je slaapkamer hebt en je op een matras in de woonkamer ligt. De koelkast die aan en uit gaat en de bewaker die buiten bezig is. Maar ja. Amber voelde zich nog steeds niet lekker en ik had eigenlijk ook besloten niet naar stage te gaan. Maar anders moest Anouk alleen, dus ik ben heel even naar stage geweest. Toen we op stage kwamen kwam ik erachter dat de juf van mijn klas er nog niet was. Er werd tegen mij gezegd dat ik even wat met de kinderen moest gaan doen. Dus ik heb een liedje met ze gezongen en een klein liedje wat we al eerder ‘aangeleerd’ hadden, die heb ik herhaald. Toen heb ik nog een paar cijfers herhaald met de leerlingen. Na een half uurtje werd er tegen Anouk en mij gezegd dat er een soort ouder bijeenkomst was. Dus dat alle twee de kleuterklassen (ongeveer 60 kinderen) bij elkaar moesten in een lokaal. De leraressen moesten naar die bijeenkomst, dus Anouk en ik werden voor alle kinderen gezet. We hadden niets voorbereid en het was ook echt onverwacht. Er werd ons gezegd dat we maar even wat met de kinderen moesten gaan doen. Dus wij snel improviseren en toen hebben we een liedje gezongen, cijfers herhaald en kleuren herhaald. Tussendoor zijn we ook nog voorgesteld aan de ouders die er waren. Het waren vooral moeders. Toen was het plaspauze voor de leerlingen en kwamen de leraressen terug naar de klas. Toen hebben wij nog een kleine sportactiviteit gedaan bij klas 3. Daarna was ik echt super moe omdat ik weinig had geslapen en zijn we naar huis gegaan. Ik heb in de middag alles rustig aan gedaan, lekker gedoucht en wat aan school gedaan. ’s Avonds hadden Naomi H en Jacoline heerlijke pannenkoeken gemaakt en het was smullen! ’s Avonds heb ik met mama geskyped voor haar verjaardag en heb ik mijn blog geschreven.
Er is nog steeds geen deur in onze kamer, dus het is weer een nacht in de woonkamer op een matras slapen..
Ik heb eerlijk gezegd bijna geen tijd/zin om elke drie dagen een nieuwe blog erop te zetten en te schrijven, dus ik wil het 1 keer in de week/anderhalve week gaan doen. Net als de afgelopen twee keer eigenlijk!
Vrijdag zit ik op de helft en wordt het aftellen! Ik heb zin in de laatste weken en stiekem kan ik niet wachten om mijn ouders op het vliegveld om de hals te vliegen, want och, wat mis ik ze!
Lieve groetjes uit het verre Afrika!
-
02 Mei 2014 - 22:04
(tante) Corinne:
Meissie wat heb je weer veel beleefd. Zo nu en dan vraag ik aan mama hoe het met je gaat en dan heb ik al wat gehoord over je. Ze mist jou ook hoor en je vader natuurlijk ook, maar die heb ik nog niet gesproken. Wat ik wel begrijp is dat je gelukkig als ouders de dingen die je mee maakt pas achteraf hoort. Want anders zou je best ongerust zijn.
Ik hoop dat je deur er toch wel gauw weer in zit en je toch een stuk meer ontspannen kunt slapen. Ik begrijp uit jouw verhalen dat je nog elke dag voor verrassingen staat. Dat is lastig, maar je leert er veel van. Wat zal het gek voor je zijn om weer thuis te zijn. De laatste weken zullen best wel omvliegen!
Ik heb nog altijd veel bewondering voor je in dit grote avontuur. Ik geloof dat ik het je niet na zou doen. Ik wens je weer een paar mooie (laatste) weken toe. Maar zal best nog wat van je horen. Een hele dikke langeafstandsknuffel xxx -
07 Mei 2014 - 21:43
José De Krijger:
Hoi Dewi,
Al zoekend ook jouw blog gevonden!!!!
Gefeliciteerd nog met de verjaardag van je moeder , ook leuk om de belevenissen van jouw blog te lezen . Als ik zo de drie versies van jullie lees, dan krijg ik een aardige indruk hoe het met jullie gaat!
Jullie maken veel mee in jullie huis, op stage en tijdens jullie uitstapjes enzo.
Het gaat snel! Over een maand zit het er alweer op.
Het zal fijn zijn om weer thuis te zijn , maar het zal ook gek zijn om de mensen met wie je nu werkt en leeft achter je te laten!!!
Geniet en tot gauw!
Groet, José