Njinikom en heimwee..

Maandag 31 maart 2014:
We moesten rond half 8 weer bij het ontbijt zijn. Het lijkt allemaal heel vroeg, maar het valt best wel mee, want het is om 6 uur al super licht buiten. We hadden gebakken ei op een boterham als ontbijt, en het was lekker!
Hierna zijn we ons klaar gaan maken om naar de markt te gaan. We gingen samen met Basil, Truus, haar man en Michel naar de markt. Basil zou voor ons het geld gaan wisselen wat wij in euro’s hadden meegenomen. Hij ging met ongeveer 2400 euro op zak, de markt op, om ons geld te wisselen. Wij mochten er niet bij staan toen hij dit ging doen, omdat we er dan minder voor terug zouden krijgen als dat eigenlijk de bedoeling was (of dat je hoort te krijgen).
650 CFA is ongeveer 1 euro, dus reken maar uit als Basil overvallen was door iemand, dan waren we aardig wat geld kwijt!
Op de markt hebben we rondgekeken en wat boodschappen gedaan. Ook hebben we in een plaatselijk cafétje wat gedronken met zijn allen.
Toen we terug gingen naar huis zijn we even langs de supermarkt gelopen om wat brood te halen om te eten tussen de middag. Het is bizar hoe weinig je eet hier, eigenlijk eet je alleen je ontbijt, lunch en avondeten. En het is allemaal niet veel! Wel hebben we ook wat koekjes, zodat we toch nog wat extra hebben.
Toen we terug waren bij het verblijf hebben we wat gegeten. We moesten Basil geld geven zodat hij een Kameroense simkaart voor ons kon kopen met een Kameroens nummer. Dit is handig als je iemand hier wilt bellen of je wilt iemand thuis bellen. Dan is het voor ons een stuk goedkoper met die simkaart. Maar het beltegoed van die simkaart gaat heel snel op! Dus ik doe er niet zo heel veel mee..
’s middags zijn er twee meiden met Truus naar het restaurant gegaan waar we ’s avonds zouden eten, omdat het onze laatste dag was met zijn allen.
Om 6 uur gingen we eten. Het duurde lang voordat we wat te drinken kregen en het restaurant zat vol vliegen. Wij waren de enige gasten die er zaten..
Hier in Kameroen, valt de stroom nog wel eens uit. Dat gebeurde dus ook toen wij zaten te eten. En aangezien het rond 6 uur/half 7 al donker is, zaten wij op een gegeven moment in het donker in het restaurant. We kregen een kaarsje maar die was ook zo op. De stroom kwam er weer op, en ik denk dat we rond kwart voor 7/7 uur ons eten kregen (als het niet later was). We kregen kip, patat en salade. Het was lekker, maar er zaten constant vliegen op het eten, dus ik heb niet veel gegeten. Op een gegeven moment viel de stroom weer uit, en toen hebben we een hele tijd zonder stroom gezeten. Toen wij weggingen (rond 8 uur) was er nog steeds geen stroom. We moesten in het pikkedonker naar ons verblijf lopen door allerlei smalle straatjes (blugh).
Toen we weer bij ons verblijf aankwamen, hebben we nog een spelletje gespeeld en zijn we gaan slapen.

Dinsdag 1 april:
We gingen rond half 8 weer ontbijten. We hebben deze dag niet zo veel gedaan. Na het ontbijt hebben we onze koffers gepakt omdat we naar Njinikom gingen. De plek waar we de komende 9 weken nog zullen blijven. Rond 10 uur zou de taxi komen om 3 meiden naar Bafut te brengen. Deze meiden gaan twee weken naar die plaats om daar stage te lopen en komen daarna ook naar Njinikom. Die taxi’s waren redelijk op tijd. De taxi’s zouden eerste hen wegbrengen en zouden daarna terug komen naar Bamenda om ons op te halen. Wij dachten dat hij er rond 12 uur/half 1 zou zijn, maar helaas. Mr. Jude (een meneer van de gemeente waarbij wij ook altijd terecht kunnen) had nog een afspraak, dus hij was later. De taxi’s waren er rond 2 uur en we reden denk ik rond kwart over 2 weg. Aargh, wat moet ik daaraan wennen, aan die Afrikaanse tijd en dat wachten. Vreselijk.
Ik zat bij Mr. Jude, Anouk en Emily in de auto. Het was ongeveer een uur en een kwartier rijden. Toen we aankwamen in Njinikom bij het ziekenhuis, zag het er waanzinnig uit. Het is allemaal nog best wel nieuw, en het ziet er allemaal netjes uit! We hebben een rondleiding gekregen over het ‘park’ en we hebben ons huisje toegewezen gekregen. Het huisje ziet er netjes uit, alleen de keuken stinkt en de douche is vies en klein en de wc lekt. Ook komt er uit de douche alleen maar koud water, omdat waarschijnlijk de boiler kapot is (dit moeten we nog navragen). We hebben hier ook een contact persoon waar we eventueel heen kunnen gaan als er iets is. McDonald. (ja, hij heet echt zo!!)
Toen we alles hadden uitgepakt en het een beetje gezellig hadden gemaakt zijn we gaan eten in de kantine. We kregen Spaghetti met sperziebonen en nog iets, kip en ananas. Ik heb maar 3 happen spaghetti op.. Ik had het deze dag best wel zwaar. We zaten opeens zonder begeleiding, met zijn vijven in een huisje. We moeten vanaf nu alles maar zelf uitzoeken. Ik heb deze avond ook flink gehuild en met thuis en een vriendin gebeld. (oei, dat wordt een hoge telefoonrekening)
Toen we weer naar het huisje gingen hebben we nog een spelletje gespeeld en zijn we naar bed gegaan.

Woensdag 2 april:
De eerste nacht heb ik opzich redelijk geslapen, ik heb wel een redelijk dun matras, dus ik voel de plank die onder mijn matras ligt wel heel goed.
We gingen rond half 8 op, en toen ben ik met Naomi ontbijt gaan halen in de kantine. Ze hadden geen brood meer, dus we hebben eieren gekocht. Deze hebben we gekookt en gegeten.
We wilden deze dag boodschappen te doen, maar hier in Njinikom is niet veel te koop, qua grote boodschappen.
Ik ben met Amber naar Bamenda gegaan. We hebben Truus gebeld of zij mee wilde gaan omdat het de eerste keer was en toch nog best wel nieuw.. Truus wilde wel mee, maar had wel om 3 uur een afspraak. Dat kwam goed uit want wij hadden ook om drie uur een afspraak met een vrouw voor de stages. We hebben hier in het ziekenhuis gevraagd voor een taxi. Ze had een taxi gebeld, maar die zou er pas om half 12 zijn. Dit vonden we best wel lang duren, want het was op dat moment ongeveer kwart voor 11. Een andere man heeft ons naar het ‘centrum’ van Njinikom gebracht. Deze heeft een paar winkels. Hier hebben we een taxi naar Bamenda genomen. We hebben Truus en Michel opgehaald bij het CBC. We zijn naar de supermarkt gereden met dezelfde taxi. We hebben boodschappen gedaan in een soort Europese supermarkt en wat groente en fruit gehaald op de markt. De taxi heeft op ons gewacht. We waren rond half 1 in Bamenda en gingen rond kwart over 1 weer terug richting Njinikom. Het heeft deze weg naar huis, enorm hard geregend en geonweerd. Je kon bijna de weg niet meer zien omdat de ramen zo beslagen werden door de hitte die van buiten kwam.
We hebben de boodschappen uitgepakt, want om 3 uur zou er een Sister Oliv komen om afspraken te maken over de stages. Zij kwam niet opdagen en we hebben heel lang zitten wachten. Ook is de stroom een paar keer uitgevallen. Toen we even buiten stonden voor de wifi, en toen kwam er een beveiliger naar ons toe om te zeggen dat we morgenochtend om 7 uur bij Sister Oliv moeten zijn om dan de afspraken over stages te regelen.
Ik zat er vandaag ook wel weer redelijk doorheen en heb huilend papa opgebeld, ik wilde zo graag naar huis en was het echt zat met alles en iedereen. Al die onzekerheid en spanningen die hier zijn, ik kan het niet goed hebben.
We hebben met de groep een gesprek gehad over hoe het komt dat sommige zich niet zo lekker voelen en hoe de spanningen komen. Het was een goed gesprek en het is opgelost.
Deze avond heb ik met papa en mama geskyped en dat was heel fijn. Ik mis ze echt heel erg en ik denk elke dag aan thuis. Ook huil ik bijna elke dag wel om de heimwee. Ik had van te voren nooit gedacht dat ik het zo moeilijk zou krijgen met de heimwee..

Ik heb met papa afgesproken om elke avond even te skypen of te bellen, net zo lang totdat ik zeg dat het beter gaat en het niet meer hoeft.
Ik heb dus wel zware dagen hier, maar ik heb een afspraak met mezelf gemaakt dat ik het zo lang mogelijk ga proberen om hier te blijven!

Ik hoop jullie snel weer op de hoogte te kunnen brengen over hoe het met mij gaat en hoe het hier gaat. Ook hoop ik jullie snel dingen te laten weten over de stage!